سرعت و غافلگیری 2

شاه ترسی نداشت. او دارای سوار نظام و ارتش آموزش دید بود که کل ارتش او بالغ بر 400000 نفر بود.حداقل دو برابر ارتش دشمن بود.با شکست مغول ها در جنگ ، شاه می توانست سرزمین های آنها را تسخیر کند.شاه تصور می کرد که مغول ها به شهر ترانزاکسین ( فرارود امروزی) حمله می کنند. یعنی شرقی ترین نقطه امپراطوری ایران.

 

سانتزو: تکیه بر برتری نیرو برای پیروزی در جنگ به تنهایی کافی نیست

مرز بین ایران و مغولستان در در شرق در حدود  500 مایل گسترده بود در طول رودخانه سیر دریا و از جنوب به صحرای قزیل قوم ( صحرای شن سرخ) و از غرب به رودخانه عمودریا محدود شده بود..فرارود نیز در بین دو شهر  بسیار مهم امپراتوری یعنی سمرقند و بخارا  قرار داشت .شاه تصمیم گرفت ارتش خود را در شهر مرزی فرارود مستقر کند او این شهر را  محل گذر مغول ها برای ورود به امپراتوری می دانست  او تصور می کرد که مغول ها امکان گذشتن از صحرای شمال را نداشتند چون بسیار سخت و طولانی خواهد بود.

مکان حمله مغول ها 

در تابستان 1219 دیده بانان گزارش دادند که مغول ها از قسمت شمالی رودخانه سیررود و از طریق دره فرگانه در حال وارد شدن به کشور هستند. شاه لشکر بزرگی را به فرماندهی پسرش جلالدین به منطقه ارسال کرد.بعد از یک نبرد خونین مغول ها عقب نشینی کردند.بعد از جنگ جلالدین به پدرش گزارش داد که مغول ها به قدرت و ترسناکی که معروف بوده اند نیستند. وی به اسبان لاغر و نحیف آنها نگاه کرد و گفت این لشکریان امکان انجام جنگهای طولانی را ندارند.. شاه اعتقاد داشت که مغول ها حریف ارتش او نمی شوند. او گروه بیشتری را در شمال گذاشت تا منتظر حمله دورباره مغول ها باشند 

.

پادشاه ایران اغفال شد. او حریف را دستکم گرفت